W zespole zachowały się akta następujących komórek organizacyjnych Huty (oraz samorządu załogi): 1) Rada Pracownicza, Samorząd Załogi, z lat 1983-1991, 24 j. a., m.in. protokoły posiedzeń Rady Pracowniczej Huty z lat 1983-1991, materiały z zebrań Samorządu Załogi z lat 1984-1991; 2) Dział Organizacyjny, z lat 1967-2000, 172 j. a., m.in. akt erekcyjny Huty z 1967 r., regulaminy i schematy organizacyjne Huty, zarządzenia, polecenia służbowe i okólniki Dyrektora (od 1968 r.), umowy zbiorowe (1991-2000); 3) Dział Kadr, z lat 1967-1999, 18 j. a., m.in. plany zatrudnienia i funduszu płac na lata 1970-1997, zasady wynagradzania i premiowania (1974-1999); 4) Dział Planowania Produkcji, z lat 1971-1997, 59 j. a. – plany produkcji na lata 1976-1997, bilanse metalurgiczne z lat 1971-1997; 5) Dział Koordynacji Systemów Informatycznych, z lat 1989-1996, 66 j. a., m.in. „Projekt studialny komputeryzacji Huty Miedzi „Głogów”, 1989; dokumentacja użytkowanych w Hucie programów komputerowych (z lat 1989-1996); 6) Zespół Kontroli Gospodarczej, z lat 1972-1998, 16 j. a., m.in. kontrole Najwyższej Izby Kontroli z lat 1972-1998, Urzędu Kontroli Skarbowej (z 1995 r.), Państwowej Inspekcji Pracy (1995-1998), Wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Środowiska (z lat 1977-1998); 7) Dział Rozwoju, z lat 1961-1997, 35 j. a., m.in. prace naukowo-badawcze związane z produkcją miedzi, dokumentacja wyjazdów zagranicznych z lat 1966-1996; 8) Dział Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, z lat 1967-1998, 21 j. a., m.in. analizy działalności BHP (1967-1979), analizy wypadków i chorób zawodowych (1977-1998), wypadki przy pracy (śmiertelne, ciężkie, zbiorowe; rejestry) - 1970-1998; sprawozdania statystyczne z wypadków przy pracy za lata 1970-1997; 9) Dział Administracyjny, z lat 1959-2006, 20 j. a., m.in. kronika Huty (1971-2006), normy zakładowe i branżowe (1961-1991), protokoły Komisji Socjalnej (1993-1997); 10) Dział Inwestycji i Remontów, z lat 1963-1997, 52 j. a., m.in. Studium lokalizacyjne budowy Huty o zdolności produkcyjnej do 80.000 ton (1970), harmonogramy budowy Huty (1968-1969), narady koordynacyjne w sprawie budowy Huty (1969), oceny realizacji budowy Huty i przygotowania do rozruchu (1970-1971), plany inwestycyjne, dokumentacja posiedzeń Rady Budowy Huty z lat 1969-1972; 11) Dział Ochrony Środowiska, z lat 1970-1997, 300 j. a., m.in. gospodarka odpadami (bilans odpadów, 1980-1997), technologie i sposoby zagospodarowania odpadów (1985-1997), ochrona atmosfery (analiza oddziaływania produkcji metali szlachetnych na środowisko, analizy uciążliwości, analizy wielkości emisji, analizy zanieczyszczeń powietrza, wyniki emisji i immisji) – 1976-1997, opracowania dotyczące strefy ochronnej (1970-1997), rekultywacja i gospodarka strefami ochronnymi (odszkodowania, ekspertyzy) – 1972-1997; 12) Dział Wynalazczości i Racjonalizacji, z lat 1972-2003, 916 j. a. – wnioski racjonalizatorskie; 13) Dział Księgowości, z lat 1970-1972, 2 j. a.: bilanse roczne za lata 1970-1971; 14) Dział Ekonomiczny, z lat 1967-1998, 103 j. a. – m.in. analizy ekonomiczne za lata 1985-1997, bilanse roczne (za lata 1971-1997), kalkulacje ciągnione miedzi elektrolitycznej, 1983-1997, koszty przerobu miedzi w układzie kalkulacyjnym, 1993-1997, plany techniczno-ekonomiczne, 1971-1995; 15) Dział Umów, z lat 1981-1997, 4 j. a. formuły cenowe, 1981-1996), ceny sprzedaży: energii cieplnej (1990-1997), energii elektrycznej (1993-1997), czynników energetycznych (1993-1997); 16) Dział Kontroli Jakości, z lat 1987-1997, 8 j. a., m.in. posiedzenia Rady ds. Jakości z lat 1987-1994; 17) Główny Energetyk, z lat 1973-1998, 9 j. a.: sprawozdania GUS (m.in. z produkcji i zużycia energii i paliw); 18) Dział Sprzedaży, z lat 1971-1997, 16 j. a., m.in. analizy zapasów materiałów za lata 1990-1996, sprawozdania GUS, normy zużycia surowców i paliw (1975), normy zapasów materiałowych (1975, 1980-1995).

Decyzję o zlokalizowaniu huty miedzi pod Głogowem podjął w dniu 11 czerwca 1964 r. Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów w Warszawie. O wyborze zdecydowały m.in. niewielkie oddalenie huty od kopalni rud miedzi, możliwość wykorzystania Odry jako źródła wody, odbiornika ścieków oraz drogi taniego transportu, rezerwa siły roboczej w pobliskich powiatach i możliwość wykorzystania uzbrojonego terenu miasta Głogowa do inwestycji towarzyszących, głównie – budownictwa mieszkaniowego. Zakład o nazwie Huta Miedzi w Głogowie (z siedzibą w Żukowicach koło Głogowa) powołano do istnienia 1 stycznia 1967 r., na podstawie zarządzenia Nr 8/67 Dyrektora Naczelnego Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi w Lubinie w sprawie utworzenia Zakładu Hutniczego w budowie pod nazwą Huta Miedzi „Głogów” w Budowie oraz nowych ustaleń organizacyjnych w KGHM – na rok 1967. Zakład Hutniczy powołano w ramach organizacyjnych Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi, w celu „spełniania funkcji organizacyjnych, koordynacyjnych i nadzorczych na budowie w ramach zadań i obowiązków inwestora bezpośredniego”. Budowę huty w okolicy Żukowic rozpoczęto 1 kwietnia 1968 r. Przekształcenie huty w budowie w zakład eksploatacyjny (część zakładu zwaną Huta Miedzi „Głogów I”) nastąpiło z dniem 1 stycznia 1972 r., na podstawie zarządzenia Nr DN/4/72 Dyrektora Naczelnego Kombinatu w sprawie: przekształcenia Huty Miedzi „Głogów” w budowie w zakład eksploatacyjny. Oficjalna nazwa brzmiała: Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi Huta Miedzi „Głogów”, Żukowice k/Głogowa. Przedmiotem działania Huty była produkcja miedzi, odzysk metali towarzyszących i kontynuowanie budowy zakładu hutniczego. Huta była wyodrębnioną jednostką organizacyjną w ramach KGHM, działającą na podstawie przepisów dekretu z dn. 26.10.1950 r. o Przedsiębiorstwach Państwowych (Dz. U. Nr 19 z 1960 r. poz. 111). Na czele przedsiębiorstwa stał Dyrektor Huty Miedzi (będący jednocześnie – do 1970 r. - zastępcą Dyrektora Naczelnego KGHM). Nadzór zwierzchni nad Hutą sprawował Minister Przemysłu Ciężkiego poprzez Zjednoczenie Górniczo-Hutnicze Metali Nieżelaznych i Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi. W dniu 28 kwietnia 1967 r. powołano pierwszego dyrektora Huty Miedzi w Głogowie - mgr. inż. Ryszarda Sojkę (funkcję tę pełnił do lutego 1974 r.). W kwietniu 1974 r. rozpoczęto budowę drugiej części Huty Miedzi („Głogowa II”, o zdolności produkcyjnej 150 tys. ton miedzi elektrolitycznej rocznie), która została uruchomiona w 1978 r. W latach 1990-1993 zbudowany został Wydział Metali Szlachetnych, którego produktami jest srebro, złoto i koncentrat platynowo-palladowy (w postaci szlamu). W 1996 r. Huta Miedzi „Głogów” zatrudniała 5400 pracowników i produkowała rocznie 325 tys. ton miedzi, 1000 ton srebra, 400 kg złota i 60 kg szlamu platynowo-palladowego oraz ołów, kwas siarkowy, arsenian sodu i selen. Aktem notarialnym z dnia 9 września 1991 r. przedsiębiorstwo państwowe Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi w Lubinie zostało przekształcone w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa - KGHM Polska Miedź S.A., na podstawie art. 5 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, w ramach przygotowań do prywatyzacji zakładu. W dniu 12 września 1991 r. Spółka została wpisana do rejestru handlowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Legnicy pod numerem RHB 621. W tym samym dniu tenże Sąd wydał postanowienie o sygnaturze V Ns-Rej PP- 250/91-PP-111, na mocy którego wykreślono Kombinat z rejestru przedsiębiorstw państwowych. Wszystkie zakłady wchodzące wówczas w skład Kombinatu po jego przekształceniu, w tym Huta Miedzi „Głogów”, stały się oddziałami nowo powstałej Spółki Skarbu Państwa, działającymi na podstawie zarządzenia Nr PZ/1/91 Prezesa Zarządu Spółki Akcyjnej KGHM Polska Miedź z dnia 13 września 1991 r. w sprawie zasad funkcjonowania Oddziałów i Jednostek Organizacyjnych oraz Zarządu i Biura Spółki. Huta w Głogowie od 1991 r., jako oddział KGHM, nazywała się KGHM Polska Miedź S.A. Oddział Huta Miedzi „Głogów”. Na podstawie decyzji Komisji Papierów Wartościowych w Warszawie z dnia 5 czerwca 1997 roku, KGHM Polska Miedź S.A. stała się spółką publiczną; tym samym z dniem 5 czerwca 1997 r. KGHM i wszystkie jego oddziały utraciły status państwowych jednostek organizacyjnych w rozumieniu ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (t.j. Dz. U. 2020 poz. 164), stając się jednostkami organizacyjnym wytwarzającymi niepaństwowy zasób archiwalny. Akcje KGHM są notowane na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych od 10 lipca 1997 roku. Struktura organizacyjna Huty zmieniała się bardzo często (z okresu 1968-1997 zachowało się 13 teczek pt. „Regulamin organizacyjny” i 17 teczek pt. „Schemat organizacyjny”, przy czym schematy te były zmieniane nawet co kilka miesięcy). W strukturze organizacyjnej wyróżniano komórki ruchu i komórki sztabowe. Istniejące komórki ruchu („występujące pojedyncze wydziały, organizuje się w ramach podpionów w kompleksy: metalurgiczne Huty I i II, remontowy, energetyczny i elektrorafinacji”) były w miarę potrzeb scalane z innymi (np. Wydział Paliw Gazowych i Płynnych z Wydziałem Energetycznym, W. Metali Towarzyszących z W. Elektrorafinacji), likwidowane z uwagi na zaprzestanie produkcji (np. W. Wlewków); tworzono też nowe (np. W. Metali Szlachetnych). Komórki sztabowe (zwane też „funkcjonalnymi”), likwidowane lub tworzone „w zależności od zmian w modelu zarządzania i gospodarowania środkami finansowymi i rzeczowymi”, to np. Dział Organizacyjny, Dział Księgowości, Dział Kadr i Dział Obsługi Inwestycji (istniejące w strukturze Huty od początku jej istnienia), Dział Rozwoju, Zespół Kontroli Gospodarczej, Dział BHP, Dział Wynalazczości i Racjonalizacji, Dział Kontroli Jakości (istniejące od lat 1969-1972), i później powoływane: Dział Planowania Produkcji, Dział Koordynacji Systemów Informatycznych czy Dział Ochrony Środowiska. Oprócz tego, że komórki sztabowe były powoływane, łączone ze sobą i likwidowane, to jeszcze niejednokrotnie w czasie swego istnienia zmieniały nazwy (np. Dział Organizacyjno-Prawny, potem „Dz. Organizacyjny”; w latach 1978-1985 po rozszerzeniu zadań: „Dz. Organizacji Pracy i Produkcji” i „Dz. Organizacji i Normowania”, a następnie powrót do nazwy „Dz. Organizacyjny”). Według regulaminu organizacyjnego z 1968 r., w Hucie „Głogów” istniały działy: Organizacyjno-Prawny, Planowania Inwestycji, Księgowo-Finansowy, Spraw Osobowych i Dział Administracyjno-Gospodarczy (podlegające bezpośrednio Dyrektorowi Huty), oraz: Główny Inżynier Budowy z Zespołem Głównych Specjalistów, Dział Dokumentacji, Dz. Zaopatrzenia Inwestycji i Dział Głównego Mechanika (podlegające bezpośrednio Głównemu Inżynierowi Huty, będącemu pierwszym zastępcą Dyrektora). W latach 1992-1997, w ramach restrukturyzacji, ze struktury Huty zaczęto sukcesywnie wyłączać komórki organizacyjne spoza „podstawowego ciągu technologicznego”, czyli komórki tzw. „zaplecza socjalno-bytowego”: przedszkola, hotele pracownicze, Zasadniczą Szkołę Hutniczą, przyzakładową przychodnię zdrowia, ośrodki wczasowo-kolonijne, straż pożarną, służby konserwacyjno-porządkowe, serwisy mechaniczno-remontowe oraz automatyki i pomiarów, a także laboratoria zakładowe. Mimo tych działań, struktura organizacyjna Huty była nadal niezmiernie złożona. Według ostatniego wprowadzonego przed prywatyzacją regulaminu organizacyjnego, obowiązującego od 1 października 1996 r., w zakładzie istniały następujące komórki organizacyjne: podległe Dyrektorowi Naczelnemu Huty: Dział Organizacyjny, Zespół Radców Prawnych, Dział BHP, Zespół Kontroli Gospodarczej, Dział Spraw Obronnych, Zespół Wynalazczości i Racjonalizacji, Dział Zapewnienia Jakości, Szef Kontroli Jakości wraz z podległym sobie Działem Kontroli Jakości, Główny Inżynier Ochrony Środowiska wraz z podległym mu Oddziałem Zagospodarowania Strefy, Oddział Straży Przemysłowej; podległe Dyrektorowi Technicznemu: Główny Energetyk (któremu podlegały: Dział Techniczny, Wydział (dalej: W.) Elektrociepłowni, W. Elektryczny, W. Wodno-Ściekowy, W. Energetyczny, W. Tlenowo-Powietrzny), Główny Inżynier Remontów (podlegały mu: Dział Planowania i Rozliczania Remontów, Dz. Przygotowania Remontów i Gospodarki Częściami Zamiennymi, Dz. Koordynacji Remontów Pieców, Dz. Koordynacji Remontów Maszyn, Zakładowe Biuro Konstrukcyjne), Główny Automatyk (z podległymi mu: Dz. Technicznym, W. Automatyki i Pomiarów, Oddziałem Warsztatów Automatyki, Oddziałem Łączności), Główny Inżynier Realizacji Inwestycji (któremu podlegały: Dz. Przygotowania Inwestycji, Dz. Nadzoru Rejon I i Dz. Nadzoru Rejon II, Zespół Koordynacji Ważnych Inwestycji); Dział Nieruchomości, Zespół Przygotowania restrukturyzacji, Zakładowa Służba Ratownicza. Dyrektorowi Produkcji podlegali: Szef Produkcji Głogowa I (z podległymi mu: Działem Technicznym, Wydz. Przygotowania Wsadu, W. Pieców Szybowych, W. Pieców Konwertorowych, W. Ogniowej Rafinacji Miedzi, W. Ołowiu, W. Kwasu Siarkowego, W. Hali Wanien, W. Metali Towarzyszących i zastępcą Szefa Produkcji ds. Technicznych , wraz z kierowanymi przez niego: Wydz. Utrzymania Ruchu i Działem Planowania i Realizacji Remontów), Szef Produkcji Głogowa II (z podległymi mu: Działem Technicznym, Wydz. Przygotowania Wsadu, W. Pieca Zawiesinowego. W. Pieca Elektrycznego i Konwertorów, W. Pieców Anodowych, W. Odpylni Gazów, W. Kwasu Siarkowego, W. Elektrorafinacji, zastępcą Szefa Produkcji ds. Technicznych , wraz z kierowanymi przez niego: Wydz. Utrzymania Ruchu i Działem Planowania i Realizacji Remontów), Wydział Metali Szlachetnych, Dyspozytor Huty (wraz z podporządkowanym mu Wydz. Transportu Wewnętrznego), Oddział Surowców Wtórnych, Dział Planowania Produkcji, Główny Technolog, Dział Postępu Technicznego. Komórki podlegające Dyrektorowi Finansowemu: Z-ca Dyr. Finansowego – Główny Księgowy (z podległymi sobie: Działem Księgowości, Dz. Finansowym i Dz. Rachuby i Kontroli Płac), Dział Sprzedaży, Dz. Zaopatrzenia, Dz. Ekonomiczny, Dz. Gospodarki Materiałowej, Zakładowy Ośrodek Informatyki, Dz. Kalkulacji i Umów, Pełnomocnik Dyrektora Finansowego ds. Podatków); komórki podległe Dyrektorowi Pracowniczemu: Dział Polityki Kadrowej i Płac, Dz. Socjalno-Administracyjny, Dz. Informacji, Ośrodek profilaktyki i Rehabilitacji Zawodowej, Ośrodek Szkoleniowo-Konferencyjny Leśna Dolina.